Steeds meer deskundigen in Duitsland adviseren het bron- en contactonderzoek vooral op clustersituaties te richten. Als de Gesundheidsämter (GGD) de capaciteitsgrenzen bereiken is dat de meest efficiënte inzet van personeel.
Hierbij wordt gebruik gemaakt van het feit dat een persoon die positief getest op dat moment meestal niet meer sterk besmettelijk is, en sowieso 80% van de mensen het virus niet doorgeven. Belangrijker dan afzonderlijke contacten na te speuren is het identificeren van de 20% die wel veel mensen besmetten. In het gesprek met de positief geteste persoon zal het Gesundheitsamt nu vragen naar typische superspreading-situaties op het moment dat de persoon zelf besmet raakte. Om dit efficient te kunnen doen wordt iedereen gevraagd een “contactdagboek” te voeren, anders zal men zich niet aan een situatie 10 dagen geleden kunnen herinnern.
In 80-90% van de situaties eindigt het gesprek hier: nodige ontlasting voor het Gesundheitsamt. In de weinige gevallen dat wel een cluster is gevonden, worden deze personen en hun contacten actief benaderd en zo nodig geïsoleerd.
Deze strategie werd in de zomer voor het eerst door Christian Drosten geopperd, en onlangs in zijn regelmatige postcast verder uitgewerkt. Volgens het RKI is deze strategie reeds nu onderdeel van de richtlijnen, volgens anderen is er aanvullende regelgeving nodig omdat mensen om aan mensen een test en isolatie gevraagd wordt die zelf nog ziek nog directe contactpersoon zijn.